πασίκλητος

-ον, Μ

(κυρίως το θηλ. ως επίθ. τής Θεοτόκου) αυτή την οποία επικαλούνται για βοήθεια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δοτ. πληθ. πᾶσι τού πᾶς + κλητός (< καλῶ)].